Bedtijd!

Al vanaf dat Ruben klein is hebben we een vast ritueel met het slapen gaan. Sinds Kasper er is doen we dat uiteraard nog steeds en is het een steeds groter evenement aan het worden. Na een drukke dag op school of thuis zijn we rond half zeven allemaal enorm toe aan een beetje bedtijd. Willem en ik misschien nog wel harder dan de heren zelf, maar als ik zie hoe snel ze altijd in slaap vallen zullen ze het ons niet echt kwalijk nemen.

Het aankondigen van het slapen gaan wordt vooral bij Ruben niet altijd even goed ontvangen in eerste instantie. Hij was vaak net iets heel belangrijks aan het doen en zou dat voor zijn gevoel nog wel uren kunnen vasthouden. Helaas voor hem, het is tijd en zijn gemopper is niet overtuigend genoeg. Tegenwoordig gaat Kasper ook met hem mee naar boven en pakken Willem en ik allebei een klein vriendje om mee naar een slaapkamer te dragen. Willem is uiteraard sterker dan ik dus hij loopt voorop met Ruben en ik volg met Kasper.

Dit alles gaat gepaard met een (uiteraard) zelfbedacht “welterusten, we gaan slapen lied”, tegenwoordig uitgebreid met de naam van Kasper hier ook in vernoemd. We lijken verdorie de Von Trapp familie zelf wel als we in een treintje de trap op walsen. Op de eerste verdieping aangekomen scheiden onze wegen even als Ruben daar afscheid neemt van Kasper en ik Kasper op zolder in zijn bed leg.

Vanaf hier volgt een vaste volgorde aan rituelen die Ruben af en toe ook nog met wat nieuws uitbreidt. Eerst zelf het licht aan doen, lopen naar de vensterbank, hier op klimmen en zwaaien naar de wereld. Wachten tot het rolluik omlaag is, met de gordijnen zwaaien. Lampje aan en zwaaien naar het uiltje dat verschijnt. Even op het door papa gemaakte bed kloppen, met de kastdeuren klepperen en als een raket naar de commode vliegen.

Ondertussen ben ik weer op zijn kamer aangekomen waar ik zijn luier verschoon en Willem zijn tanden poetst (ik snap deze verdeling wel…). Daarna probeer ik zijn pyama aan te doen, maar een nieuw bedacht ritueel bevat de grap dat hij die eerst zelf drie keer weer uit doet… hilarisch... . Dan is het eindelijk tijd om te gaan slapen, samen met mama het licht uit doen en dan vliegen we richting bed. Nadat eerst alle knuffels uit bed zijn gegooid met een slappe lach als gevolg krijgen we een enorme kus en gaat hij lekker slapen.

De afgelopen tijd moet ik vaker werken in de avond en soms mis ik dan het naar bed brengen. In mijn hoofd kan ik me precies voorstellen hoe het er dan aan toe gaat (inclusief het verhitte hoofd van Willem af en toe) en ben ik er toch een beetje bij. Maar wat geniet ik van deze momenten samen, en nee, niet alleen omdat de rust in huis dan weer even is teruggekeerd...