flexibele houding

Lenigheid zit niet bepaald in de familie. Tenminste niet aan moederskant geloof ik en anders heb ik het zeker niet geërfd/georven. Ik heb tijden zeer graag yogalessen gevolgd en ook mijn zwangerschapsyoga was heerlijk, maar ik moet toch bekennen dat mijn neerwaartse hond vaak leek op een neerstortende kameel, maar het was wel fijn om te doen! Ruben daarentegen is super lenig. Hypermobiel ook wel genoemd.

Dat zorgt er aan de ene kant voor dat je dus echt wat later zelf kan zitten, rollen en dus lopen, maar het zorgt ook voor hele coole moves waar je andere zeer mee kan aftroeven! Met het grootste gemak komt er onder het eten een voet boven de tafel uit die tegen zijn wang wordt gezet en zonder blikken of blozen kan hij compleet voorover gebogen zijn voorhoofd op zijn tenen leggen en zo in slaap vallen.

Laatst waren we in de Efteling en in de wachtrij was er een klein jongetje dat heel vaak hardop wilde herhalen dat Ruben toch wel een beetje raar keek. Op zich prima dat een kind zijn gevoelens uit, maar het werd wel lichtelijk irritant. Tot Ruben in kleermakerszit zijn been omhoog gooide en zijn voet naast zijn oor hield. Het jongetje was duidelijk onder de indruk en ik kon niet laten om tegen hem te zeggen dat hij dat vast niet zou kunnen, wat werd beaamd. Vervolgens wilde hij toch wel graag naast Ruben in het karretje zitten, dus de verwondering was compleet.

Geen idee of het er ook mee te maken heeft, maar Ruben zoekt ook graag de kleinste plekjes op om zich heerlijk te nestelen. Helemaal opgevouwen zoekt hij het liefst het meest moeilijk toegankelijke hoekje van het huis en gaat daar op zijn gemakje zitten spelen. Niet normaal op een stoel nee… Vaak genoeg geprobeerd ook. Maar spelen doe je op een tafeltje, het smalste richeltje voor de tv, onder de tafel, achter de prullenbak, tussen de schuifpui en de shutters of in de garderobekast op school. Met smalle oppervlakken heeft hij absoluut geen moeite, hij vouwt zich gewoon in kleermakerszit op een traptree of op het smalle zitvlak van de triptrap stoel. Niet altijd goed voor mijn toch al gevoelige zenuwen kan ik je zeggen.

Nou heb ik me zelf ooit een keer verstopt in de kleuterklas, onder de vensterbank, omdat ik ECHT niet wilde knutselen. Na een tijdje werd ik helaas toch ontdekt en moest ik alsnog mijn creatieve talenten tentoon stellen. Ik zal dit maar niet aan Ruben vertellen, want zijn liefde voor knutselen heeft hij duidelijk wel van mij over gekregen en anders kunnen ze hem voortaan bij iedere knutselles ergens onderuit vandaan gaan halen...