Gestolen momentjes

Tussen alle drukte door proberen we zoveel mogelijk samen leuke dingen te doen en soms ook gewoon even niks. Best lastig met alles wat er “moet” gebeuren steeds of met hardwerkende mensen in je huis, maar zo af en toe (best vaak hoor) betrappen we ons op hele fijne en gelukkige momenten.

Omdat het in huis vaak zo druk is met van alles al vanaf heel vroeg in de ochtend genieten de jongens en ik vaak van het ritje in de auto van en naar school (nu ik het opschrijf klinkt het wel een beetje dramatisch…). We hebben lekker een muziekje aan en de heren op de achterbank kunnen dit allebei heel erg waarderen.

Als we geluk hebben zit het verkeer richting Tilburg af en toe mee en arriveren we iets te vroeg bij school, zodat we tot groot geluk van Ruben niet meteen de auto uit gaan, maar een keer (of soms iets vaker) extra zijn favoriete liedjes samen luisteren. En dansen. Het liefst zo uitbundig mogelijk en nieuwsgierige blikken negerend zitten we met zijn drieën nog even school uitstellend gedrag te vertonen in de auto.

In de weekenden proberen we zoveel mogelijk leuke dingen te doen (en een beetje uit te rusten..). ‘S ochtends met zijn allen in het grote bed, lekker naar de Efteling en we gingen voor de eerste keer fietsen op de nieuwe fiets.

Spannend! Vooral voor mij, want probeer maar eens een rondje duinen te fietsen met twee jongens bij je op de fiets en Ruben die achterop ondertussen probeert een fietstas open te maken, mijn shirt omhoog te trekken en van links naar rechts hangend naar het fietspad onder hem te kijken… Excuses voor iedereen die ik tijdens dat ritje ongeveer de berm in heb gedrukt, ik kon alleen maar rechtdoor…

Maar wat hebben we genoten, heerlijk weer, super mooie omgeving en het werd door beide heren heel erg goed ontvangen. Met Ruben was het even afwachten hoe hij het zou doen, het stoeltje is namelijk best spannend voor hem, en het eerste tochtje wat we lopend aflegden werd niet zo goed ontvangen, maar dit ritje vond hij heerlijk. Vooral de snelheid en de wind doen het erg goed voor hem en het liefst zou hij net als in de Efteling langzaam steeds harder en hoger willen gaan.

Afgelopen week ontvingen we gelukkig nog goed nieuws, Ruben is officieel toegelaten tot de school waar we heel erg op hoopten. Volgend jaar zal hij starten in de sterklas van Villa Vlinderhof. Heel fijn om nu echt te weten waar hij naartoe zal gaan volgend jaar. En gelukkig duurt het schooljaar nog een goede 2,5 week, tijd genoeg om alles geregeld te krijgen ;-).