Ik droomde

Ik droomde dat je kon praten. Het was heel gek, want ik verwachtte het helemaal niet, maar ineens kwam er een zin, met een grapje en hoe je dacht over iets. Maar wat was het gek… Ik werd er een beetje verdrietig wakker van, want gezellig was het wel, om eindelijk te kunnen horen hoe je stem klinkt en wat je gedachten zijn bij iets. Dat je ons zou kunnen vertellen hoe je over iets denkt en of je snapt wat er allemaal gaande is.

En wat zou het soms fijn zijn om met je te kunnen kletsen over wat je hebt meegemaakt en hoe je het gehad op school. Wat je leuk vond en heel erg stom en om welke kindjes of verhaaltjes je hebt moeten lachen. Lekker even kletsen met je broer, of heel hard lachen om een grapje dat we je vertellen. Dat je ons zou kunnen vertellen wat je van je nieuwe school vindt en of je het leuk of spannend vindt om erheen te gaan. Of je eigenlijk wel snapt dat je na deze heerlijk lange tijd thuis straks toch echt weer naar school gaat, en we je ook echt weer komen halen aan het einde van de dag.

Ik droomde dat je kon praten, en het was heel gezellig, maar ook echt gek. Want je kan niet praten, maar we hebben wel grapjes, je moet vaak lachen om ons en we zien aan je of je iets leuk vindt, of niet. We zien wat je fijn vindt en niet en we weten wat je graag doet en wil. Er zijn gesprekken zonder woorden, soms met een paar gebaren, maar het vaakst met een lach of een traan.

Ik droomde dat je kon praten, en heel soms zou het echt fijn zijn als dat ook echt zo was, maar het is goed zo, we zien jou en we komen er wel.