In het gareel

De afgelopen dagen stonden in het teken van Pasen. Het begon op school met het behandelen van een lente thema met kuikentjes en plantjes, er was een gezellig samenzijn met ouders van de groep en natuurlijk de paasdagen samen met de familie. Heel veel leuke dingen, maar vaak ook net wat anders dan normaal, dus soms ook wel een beetje spannend en lastig.

Grote voordeel van de vrije dagen is dat papa wat langer niet hoeft te werken en dus lekker thuis is om mee te spelen en te stoeien. Ruben kan er ook echt van genieten als we met zijn allen thuis of bij familie zijn. Zolang het niet al te druk is en hij zelf de regie kan bepalen vindt hij het vaak erg gezellig en is dan ook echt in een goede bui.

Natuurlijk horen er ook wel eens momenten bij waarop hij dingen moet doen die hij net niet zo had bedacht, net wat langer samen aan tafel zitten, nee niet de hele dag filmpje kijken, ja even een blokje om en ja, we moeten echt ooit weer naar huis toe. Vaak is het gemopper om iets wat hij niet bedacht had heel snel voorbij, helemaal met wat afleiding, dus dat valt alles mee.

Wat lastiger is, is als er situaties zijn die hij niet goed begrijpt, of kan overzien en waar hij zelf weinig controle kan uitoefenen en dingen dus moet ondergaan. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld foto’s maken… op commando… bij een fotograaf… Iets wat we ooit natuurlijk al geprobeerd hebben, wat in een studio behoorlijk lastig bleek en wat vooral snel moet gebeuren.

Geen probleem natuurlijk, maar we zouden heel graag een keer leuke gezinsfoto’s willen laten maken, en dat lijkt op voorhand al een pittige uitdaging te worden. Nou is dat volgens mij wel vaker met kinderen, maar het is toch extra lastig als hij eenmaal bedacht heeft dat het echt geen situatie is die hij kan vertrouwen en we ook op dat moment dat niet kunnen uitleggen, vergeet je lieflijke familiefoto’s dan maar.

Toen Willem afgelopen dagen wat meer thuis was en we een gestolen momentje met zijn vieren op de bank zaten zag ik mijn kans schoon om een eerste poging tot een legendarische gezinsfoto te doen. Nou vindt Ruben het maken van selfies dus erg leuk, en hij vindt het vooral grappig om ons allemaal op een schermpje te zien (hij probeert vervolgens eerst iedereen te kussen op het scherm..), maar dit keer besloot hij ook nog over ons heen te klimmen om zo dicht mogelijk bij te kunnen komen. Niet bepaald handig en ook niet bepaald de “look” die ik in gedachten had…

Hoe langer we probeerden, hoe groter de slappe lach werd bij Ruben… Kasper wist niet wat hij ervan moest denken en staat op veel foto’s als een bang hertje dat in de koplampen van een auto kijkt… Tja, al met al hebben we er weer een serie memorabele gezinsfoto’s er bij, maar of dit nou is wat ik in gedachten had… niet bepaald nee…! Toch maar eens op zoek naar een leuke locatie, een fotograaf die zeer creatief is en ontzettend veel geduld heeft en ondertussen maar heel veel oefenen!