kappertje!

Het is heerlijk weekend! Zaterdagochtend nog wel, een ochtend waarop we normaal lekker langzaamaan doen en niet op uur en tijd weg hoeven. Vandaag is dat helaas wat anders… Er staat iets op de planning waar we allemaal niet helemaal naar uitkijken, Ruben moet namelijk naar de kapper en waar ik dat zelf heerlijk vind, wordt dat gevoel door Ruben helaas niet gedeeld. Tja, het hoort er bij en helaas groeien zijn haartjes gewoon iedere keer weer aan, dus herhaalt dit gebeuren zich iedere zes weken.

Omdat naar de kapper gaan met Ruben niet heel eenvoudig is wordt het hele gezin plus opa en oma gemobiliseerd. We moeten er al vroeg zijn dus we pakken de hele bende inclusief kinderstoel in de auto en rijden richting Loon op Zand waar de kapper zich bevindt. De eerste stop is opa en oma waar we Kasper brengen (we willen niet dat hij ook een trauma voor de kapper oploopt). Ruben heeft meteen door waar we zijn en barst in hartverscheurend huilen uit als hij merkt dat hij niet mee mag naar binnen, maar met ons verder moet met de auto…

We hebben vanmorgen toch maar vast aangekondigd dat we naar de kapper gaan, dit is altijd even een keuze, vertellen we het wel of niet, maar transparantie is ook belangrijk, dus hij is al op de hoogte van wat we hem gaan aan doen. We rijden verder richting kapper en eenmaal geparkeerd kijkt hij op zijn hoede om het hoekje van de auto om te controleren dat we echt zijn waar hij echt niet wil zijn. Het naar binnen gaan gaat dit keer boven verwachting goed, hij stapt zelf de drempel over en loopt naar een stoel die klaar staat voor wachtende klanten. Gaat braaf zitten en mag vast een filmpje kijken om de ergste spanning wat weg te nemen.

We moeten even wachten tot zijn kapster klaar is en ook dit valt alles mee, hij gebaart lekker mee met de liedjes en loopt zelfs af en toe op en neer. We hebben de kinderstoel al in de keuken klaar gezet, we mogen hier zitten omdat er dan een stuk minder prikkels zijn van andere mensen en föhns, en als de kapster er klaar voor is mogen we daar heen komen. Dit gaat al iets minder gewillig en als een koe naar de slachtbank laat hij zich meeslepen richting keuken.

Het volgende half uur valt te omschrijven als een soort krachttraining voor ons alle drie waarbij Willem en ik er voor zorgen dat hij enigszins zijn hoofd stil houdt, zijn oren niet worden afgeknipt en hij de kapster niet te lijf gaat met haar eigen schaar. Gelukkig is zijn lieve kapster dit inmiddels allemaal wel een beetje gewend en zij knipt stoïcijns verder (respect!) waardoor er een heus knap koppie met leuk model verschijnt. Eenmaal klaar zakt de boosheid gelukkig redelijk snel weg en vegen we allemaal de kleine haartjes die in combinatie met snot op ons hoofd zijn geplakt aan de kant.

De rest van de dag herinnert weinig nog aan het kleine drama van de ochtend en mag ook Ruben heerlijk spelen en knuffelen bij opa en oma. Nouja weinig.. de kriebelende haartjes die we alledrie de rest van de dag overal voelen laten ons niet vrolijk vooruit denken aan dezelfde sessie over zes weken…

*de foto is natuurlijk van na de kapper, maar voor de gel sessie!