keuzestress

Alsof verhuizen naar een nieuw huis in een nieuw dorp nog niet spannend genoeg is moeten we ook nog eens op zoek naar een nieuwe school voor Ruben. Hij wordt vijf in maart en is toe aan een nieuwe stap. Nou is het vinden van een basisschool voor je kind altijd best wel lastig lijkt me, maar in het geval van Ruben zijn er ook niet zo heel veel opties. Rijden voor een school zullen we altijd moeten, we vinden dat hij op een reguliere basisschool niet goed genoeg zichzelf zal kunnen zijn en dus moeten we op zoek naar iets specialers.

Gelukkig hebben we een netwerk van lieve ouders die ons in dit lastige proces al zijn voorgegaan en hebben we dus wel wat voorbeelden en ervaringsdeskundigen kunnen horen. Gisteren hadden Willem en ik twee afspraken gepland op scholen om te kunnen gaan kijken en ervaren hoe we het zouden vinden. In de ochtend stond een afspraak gepland bij OnderwijsCentrum Leijpark (mytylschool) in Tilburg. We waren er al heel vaak langs gereden, maar nog nooit waren we er binnen geweest.

Van buitenaf kan je niet bevatten hoeveel kindjes daar onderwijs krijgen! Wat een hoop voorzieningen, en wat een hoop kennis! We werden hartelijk ontvangen en na een zeer uitvoerig gesprek waarin Ruben besproken werd hebben we een rondleiding door de school gehad. Geweldig om te zien hoe alles in het werk wordt gesteld om voor alle kinderen een goede omgeving te kunnen bieden. En er is van alles! Menig vakantiepark zou jaloers zijn op het zwembad, de sportzalen en de verzorgings faciliteiten. Behoorlijk onder de indruk van alles verlieten we samen de school en zaten we vol met gevoelens en gedachten hierover.

Zou dit de plek zijn die we voor Ruben zouden kiezen en waarom dan wel of niet? Zou hij zich wel redden in de lange gangen en tussen alle rennende kindjes? In de auto naar huis bespreken we samen onze bevindingen en onze gedachten en besluiten we met een open blik het gesprek op de tweede school van deze dag in te gaan.

Ons tweede bezoek is aan Villa Vlinderhof in Waalwijk. Dit is een reguliere basisschool maar met een aparte klas, de Stergroep, waar kindjes met een beperking passend onderwijs kunnen ontvangen en daarnaast wel de sociale contacten en leermomenten met de reguliere leerlingen kunnen hebben. We hadden over deze school en over het sterklasje ook al goede verhalen gehoord en tijdens het bezoeken van het klasje en de les overviel ons een enorm warm gevoel. Wat een goede sfeer hangt er, en wat mooi om te zien hoe iedereen met elkaar omgaat.

Zowel de leerlingen uit het sterklasje onderling als de leerlingen van het reguliere programma die langskomen om een spelletje te komen spelen. Kennis van de gebaren en het gebruik van allerlei picto’s laten zien dat ook hier alles wordt gedaan om de leerlingen te ondersteunen in hun zorgvraag. Na een heel plezierig gesprek en een hele fijne ervaring stappen we weer in de auto richting huis. En nu begint het grote kiezen… en wat is dat dan weer moeilijk!

Aan de ene kant een school waar werkelijk alles in huis is, therapeuten, jarenlange ervaring en veel voorzieningen en aan de andere kant een kleinschalige en warme plek die alles lijken te kunnen bieden wat Ruben nodig heeft en heel erg fijn zou vinden. We merken dat we gelukkig wel op een lijn zitten en dat ons hart een bepaalde kant op lijkt te gaan. Wat spannend allemaal en dankbaar dat we überhaubt keuze hebben. Nu duimen dat onze keuze ook echt de plek voor Ruben mag worden.