Ridder Ruben

Het is carnaval! Nou is dit niet het meest favoriete feest van Ruben, of van mij…, maar natuurlijk viert hij het op school en hadden we een coole outfit nodig! De zoektocht begon een tikje laat, ik was er niet helemaal op tijd mee bezig… met als resultaat dat de opties niet enorm waren. Nou kunnen we ook echt niet aankomen met een pak met allerlei accessoires, want dat wordt niet zo gewaardeerd, dus we zochten een statement pak zonder maskers, zwaarden, of geluiden en dat was nog niet zo simpel..

Na enig speurwerk kwam ik uit op een ridderpak. Nouja, pak is een groot woord. Het is meer een soort ridderovergooier… een soort ridderbadlaken met een geel kruis er op… maar dan wel voor een mooi carnavalsbedrag. Maar goed, we hadden iets nodig en dit leek te passen bij alle eisen. Gisterochtend was het moment dat Ridder Ruben het licht zou zien en dat deed hij hoor! Verbazingwekkend hoe zo een overgooiertje onze stoere Ruben in een echte ridder toverde! Ruben zelf was er in eerste instantie niet zo van gecharmeerd… wat een belachelijk ding, leek wel een jurk, en was duidelijk anders dan normaal. Maar na een half uurtje was het ok en werd het ter kennisgeving aangenomen.

Op Kobalt aangekomen was de gang al mooi versierd en waren alle juffen verkleed. Wat grappig om te zien, gek, maar wel gezellig. Aangekomen op de groep stond de muziek van k3 al aan en daar was toch wel de grootste verrassing! Het liefste meisje van de klas was ook nog eens verkleed als Roodkapje! Wat een prachtdag was dit zeg! Ook al was het allemaal raar, het zou misschien nog best eens kunnen meevallen. Dit werd ook nog eens bevestigd door een stralende foto van Ruben naast Roodkapje op de bank. Het carnavallen in de zaal is een iets lastiger puntje, druk, harde muziek en rennende kindjes. Maar Ruben is er geweest en heeft op zijn manier het beste van het carnaval gemaakt. Toen ik hem ging ophalen was er van Ridder Ruben niet zo heel veel meer over, het ridderlaken werd aangeboden in een plastic tasje, want er was een kop thee over heen gegaan en duidelijk moe stond hij stiekem de haartjes van Roodkapje te aaien… hoe ridderachtig…

We moesten meteen door voor een controle bij de kinderarts. Onze favoriete arts die we al veel te lang niet hadden gezien. Heel wat bij te praten dus. Lengte en gewicht gaan als een malle, precies goed op de curve. En volgens mij had hij haar gemist, want als een echte ridder kreeg ze bij het afscheid een grote kus...