Trots!

Vergelijken doet iedereen wel eens denk ik. Of misschien wel vaker dan je eigenlijk zou willen.. Toen we Ruben kregen zochten we naar andere kindjes waarmee we zijn ontwikkeling konden vergelijken en dat was moeilijk en soms ook eigenlijk helemaal niet leuk. We kwamen er al snel achter dat Ruben een echt uniek exemplaar is, met in alles zijn eigen tempo en manieren van leren. Vaak stonden we niet eens echt stil meer bij hoe anders alles verliep, totdat we ergens op een verjaardag kwamen en de verschillen tussen Ruben en andere kindjes van zijn leeftijd heel erg duidelijk werden. Maar vaak waren we dat dan snel weer een beetje vergeten en waren we weer alleen echt bezig met zijn eigen manier van ontwikkelen.

Nu we Kasper er bij hebben is dat natuurlijk wel een beetje anders. De hele dag door zien we hoe “normaal gesproken” de ontwikkeling van jonge kinderen zou verlopen en verbazen we ons er bij zo ongeveer alles over hoe vanzelf veel dingen gebeuren. Waar we bij Ruben echt ongeveer iedere stap moeten aanleren zien we bij Kasper heel veel van die dingen ineens ontstaan. Zelf eten, kauwen, zelf drinken, vragen om dingen, woordjes nazeggen, proberen te lopen, zeuren ;-), weten hoe bepaald speelgoed werkt en snappen dat knikkers op een bepaalde manier ergens in moeten.

Hoe kan het toch dat een kind zo jong als Kasper vanzelfsprekend deze stappen kan nemen en wat is het toch precies dat dat bij Ruben op heel weinig vlakken vanuit hemzelf komt. Waar we wel eens aan onszelf twijfelen of we wel genoeg oefenen en doen met Ruben, zo zien we nu dat het ook echt best wel veel is wat we hem hebben moeten en nog steeds moeten aanleren.

Ieder stapje wat hij bijleert is een overwinning, zelf drinken uit een beker, proberen te tellen en met zijn handje het getal vijf aangeven, gebaren van de dieren of andere woorden gebruiken of iets eenvoudigs als een drempel over stappen. Bij iedere stap die hij maakt zijn we enorm trots op hem. Als hij met moeite de letter K van het woord koe uitspreekt horen we op de achtergrond zijn kleine broertje precies hetzelfde doen, met een hint van de oe er nog achter.. Wat knap! En wat gek! Trots op allebei, maar het gevoel bij de trots kan soms wel anders zijn. Iets wat me vaak aan het denken zet, ben ik dan trotser op Ruben als hij na zoveel maanden oefenen iets kan, dan op Kasper die vanwege een andere aanleg dingen sneller en makkelijker leert? Zeker niet trotser nee, anders trots, dat wel ;-)!