We zijn er (bijna)!

Eindelijk weer tijd om te schrijven! Vanuit onze nieuwe woonkamer zit ik samen met Ruben aan de grote tafel te werken terwijl Kasper heerlijk in zijn bedje op zijn nieuwe kamer ligt. Wat een hectische tijd is het geweest en is het nog steeds. Dit merken we extra goed als we in de ochtend wakker worden, meestal voor dan van de wekker, en we ons nog echt niet uitgerust voelen.

Spannend was het, zou het nog steeds goed voelen, hoe gaan de jongens het doen, en hoe krijgen we in hemelsnaam alles wat we mee willen nemen in een weekend in ons nieuwe onderkomen? Nou, het verhuizen is met veel hulp van hele lieve, sterke en super hardwerkende mensen gelukt. Het huis voelt nog steeds goed en eigenlijk best wel al als thuis en de jongens doen het tot nu toe verbazingwekkend goed.

Vanaf het moment dat we de sleutel kregen hebben we ze mee hier naartoe genomen om te wennen en te zien dat het langzaam veranderde in een steeds bekendere omgeving. De eerste nacht was voor ons allemaal even wennen, maar verder lijkt het een plek te zijn waar iedereen zich echt thuis voelt gelukkig. Deze week begon heerlijk met een extra dagje weekend, toevallig ook nog onze trouwdag, en een dag waarop we met zijn vieren echt even rustig hier konden zijn (terwijl we ondertussen nog kasten inruimden en dozen uitpakten, maar zelfs dat kan heel feestelijk zijn.

Gisteren begon dan de gewone werk en schoolweek weer en dat is toch een beetje gek als je steeds half het gevoel hebt op vakantie te zijn ( de neiging om ijsjes te gaan kopen in het “dorpje”). Het is zoeken naar je oude routine en alles duurt nog net wat langer dan je gewend bent. De weg naar school is net wat drukker en het vinden van een broodplankje duurt gemiddeld een kwartier, maar we hebben het allemaal gered. Zelfs bij thuiskomst van school leek Ruben gewoon blij om in zijn nieuwe omgeving te zijn, dus de eerste spanning omtrent het wennen kan een beetje afnemen. So far so good. Hopen dat het zo blijft, en wie weet hoe hij ons ook in deze situatie weer kan verrassen.

Met alle afspraken omtrent verlenging van de indicatie, aanvragen van pgb en starten met ergotherapie en nog veel meer enige dingen hebben we het de komende weken nog wel even extra druk, maar de grootste bulk werk lijkt even voorbij en kunnen we heerlijk wennen aan ons nieuwe, rustige plekje met heel veel lieve mensen letterlijk in de buurt en om de hoek. Gaat vast goed komen allemaal!